เมื่อนักวิทยาศาสตร์นานาชาติถูกห้ามไม่ให้เดินทาง นักวิทยาศาสตร์ท้องถิ่นในหมู่เกาะแปซิฟิกจึงถือโอกาสเป็นผู้นำ
ฟิจิเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวต่างชาติและนักวิทยาศาสตร์ทางทะเลที่ล้อมรอบด้วยแนวปะการังสีสันสดใส แต่เมื่อการระบาดใหญ่ของโควิด-19 มาถึงเมื่อปีที่แล้ว ทำให้ต้องปิดเมืองและจำกัดการเดินทางทั่วโลกโครงการวิจัยภาคสนามระหว่างประเทศหลายโครงการ ( แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ) ต้องหยุดชะงัก
การครอบงำของการปฏิบัติที่เรียกว่าวิทยาศาสตร์ร่มชูชีพถูกเน้นโดยการหนีบ ในฟิจิเช่นเดียวกับในประเทศที่มีรายได้น้อยอื่นๆ วิทยาศาสตร์การกระโดดร่มเกิดขึ้นเมื่อนักวิทยาศาสตร์นานาชาติ ซึ่งมักมาจากประเทศที่ร่ำรวยกว่า เดินทางไปยังประเทศหนึ่งเพื่อทำงานวิจัยภาคสนามให้เสร็จ แล้วจากไปโดยไม่ได้มีส่วนร่วมกับนักวิจัยหรือชุมชนท้องถิ่นอย่างมีความหมาย
เมื่อเที่ยวบินถูกระงับและพรมแดนถูกปิด จู่ๆ Sangeeta Mangubhai นักนิเวศวิทยาแนวปะการังชาวฟิจิก็ไม่ได้รับคำขออย่างต่อเนื่องสำหรับความร่วมมือจากต่างประเทศ และเธอไม่ได้ใช้เวลาในการติดตามว่านักวิชาการระดับนานาชาติคนใดอาจเข้ามาในพื้นที่ภาคสนามของเธอ และเผยแพร่เอกสารอย่างรวดเร็วเกี่ยวกับประเด็นที่เธอรวบรวมข้อมูลมานานหลายปี และทำงานเพื่อนำข้อมูลดังกล่าวไปสู่ชุมชนและผู้มีอำนาจตัดสินใจ
ตั้งแต่ปี 2014 Mangubhai เป็นผู้นำในการเฝ้าติดตามแนวปะการังในฐานะผู้อำนวยการสำนักงานของสมาคมอนุรักษ์สัตว์ป่าในฟิจิ เธอสามารถเขียนรายการวิธีที่นักวิทยาศาสตร์ต่างชาติเดินทางไปรอบๆ หรือแม้กระทั่งเลิกจ้างเธอและทีมของเธอได้อย่างง่ายดาย บางคนบินไปฟิจิอย่างร่าเริงด้วยลำดับความสำคัญของการวิจัยที่กำหนดไว้ล่วงหน้า และล้มเหลวในการเรียนรู้เกี่ยวกับงานที่มีอยู่ของทีมเธอหรือความต้องการของพวกเขา เธอกล่าว คนอื่น ๆ เพิ่มนักวิทยาศาสตร์ท้องถิ่นในข้อเสนอการวิจัยต่างประเทศในนาทีสุดท้าย ซึ่งเป็น “การรวมโทเค็น” ที่แสดงเป็นนัยว่า “ไม่มีความสนใจอย่างแท้จริงในการทำงานร่วมกัน และเราเป็นกล่องกาเครื่องหมายสำหรับพวกเขาที่จะบอกว่าพวกเขามี ‘พันธมิตรในท้องถิ่น’ และได้รับเงินทุน เพื่อตัวเอง” Mangubhai กล่าว ในบางครั้ง นักวิทยาศาสตร์ท้องถิ่นที่มีคุณสมบัติครบถ้วนซึ่งทำงานเกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างประเทศจะถูกผลักไสให้ไปรวบรวมข้อมูลเท่านั้น กล่าวคือ
Mangubhai กล่าวว่าเธอไม่ทราบว่านักวิทยาศาสตร์ที่แสดงพฤติกรรมกระโดดร่มนั้น “จงใจบิดเบือนหรือแค่ไร้เดียงสา—เพียงแค่ไม่รู้ว่าแนวทางการล่าอาณานิคมของพวกเขาในการทำงานร่วมกับเราเป็นอย่างไร”
Sheena Talma นักวิทยาศาสตร์ทางทะเลแห่ง Seychellois ต่างก็คุ้นเคยกับปัญหานี้เป็นอย่างดี ในรายงานล่าสุด เธอและเพื่อนร่วมงานของเธอแสดงให้เห็นว่านักวิชาการที่เผยแพร่เอกสารทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับความหลากหลายทางชีวภาพของปะการังส่วนใหญ่มาจากประเทศที่มีรายได้สูงซึ่งมีแนวปะการังน้อยหรือไม่มีเลย
เมื่อเวลาผ่านไป ประสบการณ์เชิงลบกับนักวิทยาศาสตร์ต่างชาติทำให้ Mangubhai ปกป้องเจ้าหน้าที่ของเธอและงานวิจัยของพวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เธอบอกว่าเธอต้องประเมินความร่วมมือที่เป็นไปได้เพื่อหลีกเลี่ยงนักวิทยาศาสตร์ที่กินสัตว์อื่นที่เข้ามาและดึงข้อมูลจากประเทศของเธอ “เพียงเพื่อหากำไรในอาชีพของตนเอง”
แต่เนื่องจากการเดินทางวิจัยจำนวนมากถูกยกเลิกเนื่องจากการแพร่ระบาด Mangubhai และเพื่อนร่วมงานของเธอจึงพบโอกาสใหม่ๆ ในแนวการวิจัยเพราะพวกเขาไม่ต้องถูกปฏิบัติที่เป็นปัญหาอีกต่อไป
โอกาสหนึ่งเกิดขึ้นในรูปแบบของความร่วมมือด้านการวิจัยของชาวเกาะแปซิฟิกที่ไม่เหมือนใคร ซึ่งนำโดย Locally Managed Marine Area Network International ซึ่งเป็นสมาคมของผู้ปฏิบัติงานด้านการอนุรักษ์ทางทะเลในชุมชนในอินโดแปซิฟิก ทีมงานของ Mangubhai ร่วมกับ WorldFish องค์กรไม่แสวงผลกำไรและศูนย์ทรัพยากรมหาสมุทรและความมั่นคงแห่งชาติออสเตรเลีย ได้ออกแบบและดำเนินการศึกษาอย่างรวดเร็วโดยเน้นที่ผลกระทบของการระบาดใหญ่ในมหาสมุทรแปซิฟิก
พวกเขาพัฒนาแบบสำรวจการตอบสนองอย่างรวดเร็วซึ่งออกแบบมาเพื่อประเมินว่า COVID-19 ส่งผลกระทบต่อ 181 หมู่บ้านใน 7 ประเทศในหมู่เกาะแปซิฟิกอย่างไร นอกจากโรคระบาดแล้ว ฟิจิยังถูกพายุหมุนเขตร้อนแฮโรลด์พัดถล่มในเดือนเมษายน พ.ศ. 2563 ซึ่งเป็นพายุระดับ 4 ที่ทำให้ผู้คนต้องพลัดถิ่นฐาน 6,000 คน และสร้างความเสียหายมากถึง 22.6 ล้านดอลลาร์สหรัฐ สำหรับฟิจิ การสำรวจได้ช่วย ชี้ให้เห็น ถึงผลกระทบร่วมกันของการระบาดใหญ่และพายุไซโคลนในประเด็นต่างๆ เช่น ความอดอยาก การดำรงชีวิต การทำประมง และความเท่าเทียมทางเพศ กว้างกว่านั้น อนุญาตให้ผู้ทำงานร่วมกันใส่ข้อมูลจริงไว้ในมือของเจ้าหน้าที่รัฐในประเทศที่ทำการสำรวจ
การศึกษาทางเศรษฐกิจและสังคมเช่นนี้มักเป็นจุดสนใจของนักวิทยาศาสตร์ด้านร่มชูชีพ ผู้ซึ่งสามารถบินเข้าและออกได้อย่างง่ายดายหลังจากเกิดภัยพิบัติ Mangubhai กล่าว แต่การเป็นผู้นำในงานประเภทนี้ได้กระตุ้นให้ชาวเกาะแปซิฟิกบางคนซึ่งไม่มีพื้นฐานทางวิชาการแบบดั้งเดิมได้ก้าวขึ้นไปในแนวทางใหม่ๆ เธอกล่าว โดยเปิดโอกาสให้พวกเขามีส่วนร่วมในการวิเคราะห์ข้อมูลและต้นฉบับทางวิทยาศาสตร์ และได้รับการยอมรับอย่างเป็นทางการที่หาได้ยากในฐานะ ผู้เขียนในเอกสารเหล่านั้น
“เรามีผู้หญิงอายุน้อยที่มีพลังที่น่าทึ่งจริงๆ จากฟิจิซึ่งเพิ่งขับเคลื่อนพลังงานให้กับมัน” Mangubhai กล่าว มันค่อนข้าง “สร้างพลังให้ทุกคนเห็นว่าเรามีความสามารถแค่ไหน”
ถึงกระนั้น การฉีดวัคซีนป้องกันโควิด-19 ที่เพิ่มขึ้นและแผนการเดินทางควบคู่ไปด้วย นักวิจัยจำนวนมากมีแนวโน้มที่จะกลับเข้าสู่ภาคสนาม—และกลับไปใช้นิสัยเดิม
